Jaki jest największy sekret sprawnie pracującego mózgu? ;)

Kiedy się stresujemy nasze ciało zaczyna zachowywać się bardzo podobnie, jak podczas aktywności fizycznej. Serce i oddech przyspieszają, do krwiobiegu dostajemy kortyzol – hormonu stresu (pominę w jaki sposób przebiega jego produkcja) i jesteśmy przygotowani do walk tudzież ucieczki. Jednak stresując się np. przed egzaminem, wcale nie musimy uciekać (okej, nie powinniśmy), stres przed prezentacją też nie kończy się fizyczną walką. I ten stres zaczyna się w nas kotłować, bo nie mieliśmy okazji go – jak ja to mówię – „wybiegać”. To samo dzieje się, gdy trenujemy. Jednak, gdy trenujemy regularnie i regularnie otrzymujemy kortyzol, to nasz organizm zaczyna przyzwyczajać się do takiego stanu rzeczy. Wzrasta nasza wytrzymałość, a wyrzuty kortyzolu są coraz to mniejsze, a ich poziom po treningu spada poniżej stanu sprzed aktywności fizycznej!!! I nawet, gdy dopadnie nas stres, to organizm zareaguje na niego podobnie jak na ruch, który już zna od jakiegoś czasu. Wyrzut kortyzolu będzie znacznie mniejszy, a my lepiej zniesiemy stresującą sytuację. W dodatku po treningu pojawiają się endorfiny i dopamina, które dają nam poczucie satysfakcji. Wszystkie te elementy składają się na tak zwane „lepsze samopoczucie” po treningu.